"Sta je op een punt stil en maak je vanuit die positie alle foto’s?”
Onlangs zat ik aan de eettafel bij een familie.
Ik had ’s ochtends even contact met ze gehad. Middels een kort berichtje hadden ze mij gevraagd of ik de uitvaart wilde fotograferen.
Bij de familie langskomen vind ik belangrijk.
Niet iedere familie staat daarvoor open. Dan is een telefoontje voldoende, maar hier was ik meer dan welkom. Met zijn allen zaten we aan de eettafel.
Iedereen had wat te drinken gekregen. Mijn tas stond op de grond naast de eettafel.
In mijn tas zat naast mijn schrijfblok ook mijn checklist.
Er zijn altijd vragen die ik de familie stel.
Zo heb ik alle informatie voordat ik begin aan de reportage.
Iedere reportage is weer anders.
Daarom zijn de vragen die ik stel van groot belang.
Zo vraag ik wie de uitvaartverzorger is.
Dan kan ik daar contact mee opnemen voor de “huishoudelijke” mededelingen en het draaiboek.
Daarnaast heb ik een aantal vragen over wat wel en niet op foto gezet moet worden. Want een uitvaart is zoveel meer dan alleen een dienst in de kerk of andere locatie.
Ook staan er andere vragen in, zoals: welke muziek wordt er gespeeld?
Zijn er familiebanden waar ik rekening mee moet houden?
Want in families is het niet altijd koek en ei. De strijdbijl wordt meestal voor de uitvaart wel even begraven.
Alleen betekent dat nog niet dat het gewenst is dat iedereen ook veel op foto komt te staan.
Of familieleden samen op foto staan.
“Ik kom in het zwart.”
Vertel ik aan de familie terwijl ik mijn lijstje afwerk.
"Niet omdat ik vind dat het zo hoort, maar omdat het minder opvalt."
Ik had die dag een rode broek aan, waardoor ik het voorbeeld nog beter duidelijk kon maken.
Want een bewegende rode broek zie je iedere keer in jouw ooghoek.
Een zwarte broek valt een stuk minder op.
“Uiteraard houd ik rekening met jullie wensen."
"Als er kleur aangebracht moet worden, of je liever niet hebt dat ik in het zwart kom kun je dat gewoon aangeven.”
Leg ik aan de familie uit.
Vaak kan ik heel subtiel kleur aanbrengen. Dit kan al simpelweg met de juiste kleur nagellak.
Naast dat ik heel wat vragen heb, kan de familie mij ook vragen stellen.
De vraag van de kosten is er eentje die meestal als een van de eerste vragen komt. Wat logisch is, want een uitvaart kost geld. We zijn toch Hollanders.
Het mag best wat kosten, maar van te voren willen we wel weten waar we aan toe zijn.
“Hoe fotografeer jij eigenlijk?"
"Sta je op een punt stil en maak je vanuit die positie alle foto’s?”
Het was een vraag van een van de familieleden. Een terechte vraag, want vaak weet je van te voren niet hoe een afscheidsfotograaf te werk gaat tijdens een uitvaart.
“Nee dat doe ik niet”, was mijn eerste reactie.
“Ik loop tijdens de uitvaart zodat ik vanuit verschillende punten en perspectieven de uitvaart kan vastleggen.
Dit doe ik middels overzichtsfoto’s, maar ook met close-up foto’s.
Ik leg niet alleen de handelingen vast, maar ook de liefde die men laat zien. Zoals een troostende hand op iemands schouder of een knuffel.
Een subtiele traan wil ik ook nog wel eens vastleggen, maar ik zal geen mensen fotograferen met intens verdriet.
Tenminste niet van voor, want niemand komt graag op foto, terwijl het gezicht intens verdriet laat zien.“
De familie knikt bevestigend.
We overleggen nog even de laatste paar punten.
Vervolgens is het voor mij weer tijd om naar huis te gaan.
Eenmaal thuis, maak ik voor mijzelf een overzicht van alle informatie die ik heb ontvangen.
Hoewel het nog bijna een week duurt voordat ik de uitvaart ga fotograferen, is het voorbereidende werk al begonnen.
Bij de ene familie gaat er meer tijd inzitten dan bij de andere.
Elke keer is het weer anders. In globale lijnen is het werk hetzelfde, maar die persoonlijke benadering maakt het telkens weer een verrassing.
Ik vind dat zo mooi aan mijn werk.
Vragen stellen is zo belangrijk, helemaal als je met mensen werkt.
Je kan op die manier erachter komen wat belangrijk voor ze is. Zo maak je een reportage persoonlijk.
Welke vraag zou jij willen stellen aan een afscheidsfotograaf?
Reactie plaatsen
Reacties