Er wordt niet gesproken over het leven wat je samen gaat hebben, maar hoe het leven samen is geweest.
Vandaag trouwt mijn oom.
Hij stapt voor de derde keer in het huwelijksbootje. Hoewel ik niet de fotograaf ben vandaag, neem ik wel mijn camera mee.
Ik ken mijzelf en wil foto’s kunnen maken. Die kan ik dan beter maken met mijn camera dan met mijn smartphone. Een foto maken is zo gedaan.
Een bruiloft plannen kost tijd, veel tijd. Sommigen zijn er zelfs jaren mee bezig.
Een uitvaart daarin tegen moet zo geregeld zijn.
Zodra iemand is overleden moet de uitvaart binnen een week plaatsvinden. Het voelt alsof je in zeer korte tijd een heel foute bruiloft moet regelen.
Als ik dat zeg, zie ik mensen meestal fronsend kijken. Behalve hen die ook al een keer een uitvaart hebben moeten regelen. Die snappen wat ik bedoel.
De ochtend nadat Elroy was overleden zat de uitvaartverzorgster bij mij aan tafel. Ze vertelde mij een beetje over wat zij ging regelen en wat er nu nog geregeld moest worden.
Daar kwam een stortvloed aan vragen.
Moet er een rouwkaart komen, een bericht in de krant, welke bloemen, hoeveel personen komen er op de uitvaart, welke kist, welke auto, waar wil je de ceremonie houden, kies je voor begraven of cremeren, is er muziek?
Je kan het je zo gek niet bedenken of het wordt je gevraagd. Het lijkt haast wel een bruiloft die je aan het regelen bent.
Je hebt geen ringen maar een kist.
Je hebt geen ambtenaar van de burgerlijke stand, maar een ceremoniemeester. Er wordt niet gesproken over het leven wat je samen gaat hebben, maar hoe het leven samen is geweest.
Voor de rest lijkt het zo veel op elkaar, zelfs het prijskaartje komt overeen.
Het grootste verschil is de tijd.
Voor een bruiloft heb je zeeën van tijd. Je kan er jaren over doen om het tot in de puntjes te regelen.
Dat heb je niet bij een uitvaart.
Om alles te regelen heb je een week.
Zeven dagen, geen dag extra.
Alles moet je regelen, terwijl je net begint met rouwen. Je zit met al die emoties in je lijf en je moet de ene keuze maken na de andere. Je wordt er gek en moe van.
Het heeft mij aan het denken gezet, dit wil je toch niet voor je nabestaanden?
Terwijl ze nog moeten bijkomen van de shock dat je er niet meer bent. Worden ze overvallen met vragen vanwege de uitvaart.
Je zou men bijna verplichten dit van te voren al op papier te zetten. Dan worden je nabestaanden daar niet mee overdonderd.
Ik weet voor een groot deel hoe ik mijn uitvaart wil hebben.
Dat heb ik ook op papier staan. Zodat mijn kinderen niet al die vragen hoeven te beantwoorden.
Als ik er straks niet meer ben, ligt het al voor ze klaar. In mijn belevenis duurt het nog jaren voordat ik sterf. En laten we hopen dat ik gelijk krijg, want ik vind het leven nog veel te leuk.
Terwijl ik mij klaarmaak voor de bruiloft, komt de uitvaart van Elroy weer boven drijven.
Niet de uitvaart zelf, maar al het geregel ervoor. Elroy wilde niet nadenken over zijn uitvaart.
Hij wist drie dingen zeker.
Hij wilde gecremeerd worden. Hij wist wie er niet hoefde te komen. En de muziek had hij zelf geregeld.
De rest moest ik maar uitzoeken. Ik neem hem niets kwalijk, hij kon het er gewoon niet over hebben.
Wel heb ik daardoor mogen ervaren wat het geregel inhoudt. Daarom ben ik er nu al mee bezig.
Hoe zit het eigenlijk met jou?
Heb jij al over jouw uitvaart nagedacht? Weet jij hoe je het wilt hebben? Of is dat straks de taak van jouw nabestaanden om uit te zoeken?
Reactie plaatsen
Reacties
Ik weet vooral wat ik niet wil, en dat is op een rijtje staan condoleren, ik ben ooit op een crematie van onze accountant geweest alle klanten waren uitgenodigd dus het was mega druk, hij was nog vrij jong dus zijn ouders waren er ook, die oude mensjes hebben meer dan een uur handen staan schudden van mensen die ze nog nooit gezien hadden, ik had zo met ze te doen, dat ik zei dat wil ik nooit. Verder ben ik 2x op een soort afscheidsborrel geweest voorafgaand op de crematie in besloten kring dat vond ik ook wel iets hebben. En verder niet te veel poeha.
Daphne,
Wat mooi dat je de vergelijking maakt tussen het regelen van een bruiloft en een uitvaart. Een prachtige invalshoek, die stof tot nadenken geeft.
Cees en ik hebben, juist ook in het belang van onze nabestaanden, op papier gezet hoe wij onze uitvaart wensen.
Hartelijke groet en een prettig weekend toegewenst!
Zoals mijn zoon sprak tijdens de uitvaart ... Alles was tot in de puntjes voorbereid ...behalve ik ...ook al heb ik in gedachten al 100 keer gedaan ..
Piet is zolang ziek geweest dat het doodgaan bij ons leven was gaan horen .. en alles op papier stond zoals HIJ het wilde ... maar ja hij bleef keer op keer leven ... dus keer op keer werd het lijstje bijgesteld ... muziek werd aangepast .. en zo kan ik doorgaan .
Ja zelf toen in de laatste dagen vroeg Piet ... ben je al aan het regelen voor zo ?? Ja dat ben ik ... Oke welke muziek hebben jullie van mn lijstje gekozen ... je zet toch wel die mooie foto voor op mn kaart?? En daar ga je me ook uitstrooien he op dat veld ??Wat ga je precies als tekst op mn kaart zetten ?? Ik heb overal antwoord op gegeven zodat hij wist dat alles gedaan werd zoals hij het wilde ..en daar ook weer zijn rust in vond ..
Heel simpel ..heb ik de vrouw die kwam gezegd dat alles geregeld was en mn nicht de uitvaart ging leiden ...ik heb haar de foto voor de kaart gegeven en het lijstje met muziek .. binnen een half uur was alles geregeld !!
En ook mijn uitvaart staat op papier ..
EN omdat ik enig ouder ben , heb ik een levenstestament opgesteld en is mn zoon mijn vertegenwoordiger en gemachtigde als ik niet meer in staat ben om mn zaakjes te regelen ..
Leven is vooruitkijken ... en niet de dingen vooruit schuiven ;-)
Toch hoop ik dat jij een hele leuke dag hebt gehad op de trouwerij van je oom !!