De creatie van een schijnwerkelijkheid


Het stomme is nog wel, dat al die social media platforms er aan bijdragen.



Wie houden we voor de gek?

 

Op een of andere manier is de maatschappij zo in elkaar gaan zitten, dat we allemaal het "perfecte" leventje moeten hebben. Perfect staat heel bewust tussen aanhalingstekens, want het is een onmogelijk streven. Het is een opgelegd doel, waarvan we de schijn proberen hoog te houden naar de buitenwereld. Een mooi huis, een goede baan, kinderen die geweldig presteren, zowel op school als in de sport en allemaal leuke uitjes en activiteiten die we ondernemen. Het klinkt te mooi om waar te zijn en dat is het ook. Een onmogelijk streven om te behalen.

Het stomme is nog wel, dat al die social media platforms er aan bijdragen. Vooral daar laten wij een schijnwerkelijkheid zien, die enkel een realiteit stimuleert die niet haalbaar is. Alsof enkel een deel van ons leven het daglicht mag zien. Alles wat negatief is, of niet fijn aanvoelt verstoppen we. En degene die  het wel durft te uiten dat niet alles goed gaat, vinden we al snel vervelend of iemand die schreeuwt om aandacht. Terwijl het eigenlijk helemaal niets uitmaakt wat je post, want ieder bericht is een manier om even de aandacht te krijgen.

 

 

Een “schreeuw” om aandacht is niet altijd een negatieve uiting. Veel vaker een positieve dan negatieve, alleen zien we het dan ineens niet meer als aandacht vragen, maar als een ervaring die gedeeld wordt.

Even te kunnen delen wat er in jouw leven gebeurt. Dat is heel normaal, heel menselijk zelfs. We zijn nou eenmaal sociale wezens. Waarom gebruiken wij die kracht niet ook voor al die ervaringen, waarvan we het gevoel hebben dat we ze niet mogen uiten?   We weten immers toch dat het praten over onze ervaringen of ze nou leuk zijn of niet, helpt? En dat het juist beter is al die negatieve ervaringen niet voor onszelf te houden? Want dan blijven ze rondspoken in ons hoofd. Dan blijven ze deel van ons leven, beperken ze ons in ons doen en laten. Creëren we enkel een nog grotere schijnwerkelijkheid.  Waarom durven we niet meer te vertellen wanneer het mis gaat? Wanneer we ons slecht, bedroefd of depressief voelen?  

 

 

Nog zo’n populair thema tegenwoordig is "in balans zijn". Een onderwerp, waaraan alleen maar positieve ervaringen aan vastkleven. Wat heel vreemd is, want in balans zijn betekent juist dat je het midden hebt gevonden. En om het midden te vinden moet je tegenpolen hebben. Kan het dus niet altijd mooi zijn, moet er ook iets negatiefs zijn, anders is er geen midden. Ik ben van mening dat elke ervaring, positief of negatief verteld mag worden. Er een platform moet zijn waar juist al die negatieve ervaringen geuit mogen worden. Een manier waarop ik dat doe, ook met D.A.F. is middels beeldverhaal. Een speciale plek waarin ik in gesprek ga met een ander. Foto’s maak en een persoonlijke brief schrijf, waarin juist die negatieve ervaringen een stem krijgen. Zodat ze niet meer alleen in je hoofd rondspoken. 

En ze er net zo mogen zijn, als al die positieve ervaring die we delen. Want het lijkt haast wel, dat dit soort ervaring of in je hoofd moeten blijven zitten, of enkel gedeeld mogen worden op de bank bij de psychiater.

Wat vind jij eigenlijk? Hebben al die negatieve ervaringen net zo goed een platform nodig? Of blijven we onszelf gek maken met een streven wat niet haalbaar is? 


Reactie plaatsen

Reacties

Ria B
2 jaar geleden

Ik begin met het laatste ...wat is haalbaar , ik denk dat dat al voor iedereen anders is ..
Als ik aan iemand vraag hoe het is , dan wil ik een eerlijk antwoord ..en als ik zie dat het antwoord niet klopt dan vraag ik door .. ach is het dan vaak , ik wil niet klagen ..
Nou is dan mijn antwoord , je wilt niet liegen ook , dus vertel hoe is het met je want als ik dat niet wil weten dan vraag ik het niet aan je ...En dat is mijn wereld , iedereen mag weten hoe het met me is ..maar ook ik wil een eerlijk antwoord ..
Als ik een poos niet op FB ben dan krijg ik een PB ... Ria wat is er aan de hand ...
Mensen kennen me ...
Negativiteit is er niet zoveel in mn leven omdat het 1 vaak een gevolg is van het ander ..
Gister een hele leuke reünie gehad en vandaag lig ik plat !!
Oorzaak en gevolg ;-)