Ik neem jullie mee achter de voordeur, naar een realiteit waar we liever de andere kant op voor kijken.
Ik ga jullie voorstellen aan Anouschka.
Een alleenstaande moeder die net als ik in Borger woont. Ze heeft een lieve puberdochter en een heerlijk gevoel voor humor. Onze vriendschap begon via facebook. Een klein oproepje, een hulpvraag vanuit Anouschka haar moederhart. Eentje waarop ik moest reageren, omdat ik de situatie enigszins herkende en niets doen voor mij geen optie was.
Onze vriendschap begon door kanker. Het is vreemd om het zo op te schrijven, het zal ook een zeer vreemde openingszin zijn. En toch is het zo. Vanwege de kanker van Anouschka kregen wij contact en binnen no time was er een vriendschap ontstaan.
Eierstokkanker, dat is de soort kanker die ze heeft. Ik voelde je vraag bijna door het beeldscherm heen, daarom het antwoord. En deze kanker is hardnekkig.
Het leek even de goede kant op te gaan, maar helaas. Hoewel de tumoren in eerste instantie stierven van de chemo, heeft ze er nu weer meer op haar eierstokken zitten en die gaan niet kapot van de chemo. De enige optie is een ander soort chemo proberen en als dat niet werkt is er nog een ander soort chemo. En als die niet werkt, dan houdt het op…
Het zorgt ervoor dat je leeft op de grens van leven en doodgaan. Opgeven is geen optie. Ze is moeder, alleen al daarom zal ze strijden tot het bittere eind.
Makkelijk is het niet. De chemo valt zoveel meer aan dan alleen de kanker. Je hele lichaam wordt aangevallen. Je wordt van de chemo alleen al doodziek. Je bent misselijk, voelt je hondsberoerd. Je hebt nergens energie voor, eten smaakt niet meer zoals het daarvoor deed. En zo zijn er nog veel meer dingen die ineens veranderen omdat je bent begonnen aan de chemo.
Daardoor kun je ook niet meer werken, niet meer voor jezelf of je huishouden zorgen, laat staan de moeder zijn die je altijd was. Kanker hebben is niet alleen een tumor ergens je lichaam, nee kanker gaat in je gehele leven zitten.
Het sijpelt in ieder stukje van je bestaan. Overal laat het zijn onwisbare stempel achter.
Iets wat je niet tegenhoudt, of voor weg kan lopen.
“Kanker is mijn beste vriend” Zei Anouschka laatst. Ik keek haar verwonderd aan. “Tja weggaan doet het niet, dan kan ik het maar beter als vriend zien”.
Een zin die in mijn ogen laat zien hoe sterk ze is. Hoe nuchter ze nog steeds tegen het leven aan kan kijken. Ik houd ervan.
Ik mag Anouschka’s pad vastleggen op foto. Een herinneringsreportage van het volledige proces. Foto’s die voor nu belangrijk zijn, maar ook voor later. Want zelfs de nabije toekomst is niet te voorspellen. Het is duimen dat een chemo de kanker zal vernietigen, anders kan het maar zo zijn dat Anouschka er volgend jaar niet meer is.
Daarnaast, mag ik de foto’s en het verhaal met jullie delen. Want zo beetje iedereen krijgt direct of indirect te maken met kanker. Een ziekte die zoveel mensen treft.
Een ziekte waar wij ook zo onze stigma’s op hebben en taboes. Ik neem jullie mee achter de voordeur, naar een realiteit waar we liever de andere kant op voor kijken. Want die realiteit, hoe zeer het ook kan voelen als een ver van mijn bed show. Is voor velen een dagelijks leven. Voor velen is dit het begin van hun einde. En dat verhaal moet verteld worden.
Het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Dat weten we allemaal. Waarom doen we dan net alsof het wel zo is? Waarom wordt alleen nog maar het leuke vertelt en de rest doodgezwegen? Het gaat niet weg hoor als je er niet over praat. Sterker nog het voelt veel zwaarder, want je kan het er met niemand over hebben. Je kan je pijn niet delen.
Laten we gewoon weer erkennen dat pijn en verdriet ook bij het leven hoort, net zo als rozengeur en maneschijn. Laten we de mengelmoes daarvan delen en ons als mens en mensheid volledig herkennen en erkennen. In plaats van alleen maar het deel wat een positieve lading heeft.
De foto’s en het verloop van Anouschka haar ziekte, deel ik hier middels mijn blog, maar ook op socialmedia, zal ik foto’s plaatsen en berichten schrijven.
Want haar verhaal is niet uniek.
Het verhaal van Anouschka, de stem van velen.
Reactie plaatsen
Reacties
Geef haar een dikke knuffel van mij. Ik zal haar volgen via jouw blog en hoop dat een van de kuren het gewenste resultaat heeft en zij en haar meiden nog jaren van elkaar kunnen genieten
Ons contact begon ook via facebook waarin ik haar planten onderbracht en verzorg. De afspraak was dat ik zo af en toe eens wat lekkers zou brengen qua koken, helaas is dit nooit gelukt omdat de zorg werd overgenomen. Big hug