Hij hield van de sfeer, de lampjes de versieringen, behalve de foute kerstrui. Dat vond hij dan weer niks.
Kerst…
De afgelopen 2 jaar voelde kerst totaal anders aan, dan de zovele jaren die daarvoor waren.
Kerst was altijd leuk en gezellig. Als sinterklaas het land uit was, mochten we los. Er kwam een boom in huis, de woonkamer werd in kerstsfeer gebracht, Elroy begon aan zijn jaarmix en het kon maar zo wezen dat er de volgende ochtend pakjes onder de boom waren gelegd.
Die weken waren gezellig, met het hele gezin leefden we toe naar het moment dat de pakjes geopend mochten worden. En kerst daadwerkelijk was begonnen. Vooral Elroy genoot van deze tijd. Kerst was voor hem speciaal. Hij hield van de sfeer, de lampjes de versieringen, behalve de foute kerstrui. Dat vond hij dan weer niks.
De eerste kerst na zijn dood was zwaar. Wat liep ik die dagen met een groot masker op. Voor mijn kinderen maakte ik er wat moois van. Vanbinnen was ik doodongelukkig, had ik er helemaal geen zin. Het voelde als een periode die ik moest overleven. “Na oud en nieuw is het over, ben ik er doorheen.” Hield ik mijzelf voor. Zo was er tenminste een eindpunt waardoor het vol te houden was.
Het was ook zoals ik had gedacht. Na oud en nieuw was het voorbij, had ik het overleeft. Het eerste jaar kerst zonder hem.
Vorig jaar ging al beter, ik had mezelf erop voorbereid dat ik er nog wel eens last van kon krijgen. Ik had de ervaring van het jaar ervoor.
In het begin had ik er vorig jaar wel zin in, maar naarmate kerst dichterbij kwam, voelde ik het verlies en het gemis toch weer meer dan normaal. Niet zo erg als het vorige jaar, maar toch het was er wel.
En nu is het weer zo ver. Sinterklaas is het land uit. Zondag gaan we een boom halen.
Voor nu heb ik zin in kerst. De eerste cadeaus liggen al in huis verstopt. Hoewel ik totaal geen keukenprinses ben denk ik nu al stiekem na over wat we die dagen gaan eten.
En had ik vandaag al de behoefte om de kerstballen en lampjes van zolder te halen, zodat ze alvast klaar staan.
De kerstkriebels zijn er, hopen dat het zo blijft. Hoewel de gedachte knaagt. Het kan zomaar zijn dat ik Elroy in die periode weer meer mis.
Een rouwproces… In mijn ogen eerder een levensstijl. Je gaat niet door een proces en bent dan klaar. Je leert er mee leven, maar je bent er nooit klaar mee.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik ben benieuwd hoe het mij zal vergaan dit jaar met Kerst .. de dag voor Kerst was onze trouwdag ..
Nu Piet is overleden heb ik meteen gezegd dat ik geen oliebollen en flappen meer ga bakken ..
Ik ben nu 11 weken onderweg op dit nieuwe levenspad ... ik ga het redden .. En met kerst .. ga ik even aan jou en je kinderen denken ..