“Als ik geen foto’s had laten maken tijdens de uitvaart had mijn zoontje nu een trauma gehad”.
Onlangs sprak ik met een moeder.
Een van haar 3 kinderen is enige tijd geleden overleden. Ze wist toen intuïtief dat ze er een afscheidsfotograaf bij wilde hebben.
Het was een prachtige uitvaart geweest.
Ze wist van te voren al dat ze niet alles zou kunnen onthouden.
"Dat is onmogelijk.
Je emoties schieten alle kanten op. Je hoofd zit te vol om alles bewust mee te krijgen. Daarnaast lijkt die tijd zo snel te gaan, dat je niet eens stil kan staan bij alle momenten". Vertelt ze aan mij.
"Wat mis gaat bij een uitvaart onthoud je het beste".
Dat klinkt heel vreemd, maar zo werkt ons brein wel. Zo weten we te onthouden wanneer we in situaties komen die ons in gevaar brengen. In sommige gevallen is dat helpend en zorgen we er daardoor voor dat we niet in gevaarlijke situaties belanden. Aan de andere kant kan het knap vervelend zijn, want we willen liever de leuke momenten blijven herinneren en niet het geen wat er fout ging.
“Als ik geen foto’s had laten maken tijdens de uitvaart had mijn zoontje nu een trauma gehad”.
Vertelde de bewuste moeder aan mij. Ik keek haar vragend aan en vroeg om meer tekst en uitleg.
Ze vertelde dat haar zoontje dacht dat hij niet gehuild had tijdens de uitvaart van zijn broer. Hij had er geen herinnering van en vond het vreemd dat hij geen verdriet had getoond, terwijl hij zijn broer wel mist.
“Ik wist dat hij wel gehuild had”, zei de moeder.
“Niet dat ik dat onthouden heb, maar omdat ik het op foto heb staan. Stel je voor dat ik daar geen foto’s van had. Dan had ik mijn zoontje dit niet kunnen vertellen of laten zien dat ik gelijk had.
Grote kans dat ik het zelf ook was vergeten en klakkeloos de herinnering van mijn zoontje had geloofd. Wat voor gevolgen zou dat dan voor hem hebben”?
Daar werd even een heel duidelijk voorbeeld geschetst van hoe ons brein werkt.
Dat je niet alles kan onthouden. Sterker nog, je kan je dingen gaan herinneren die niet eens zo gebeurt zijn, omdat je brein de gaten in je geheugen wilt opvullen.
“Wat als ik die foto’s niet had”?
Vertelt de moeder verder.
Dan had mijn zoontje dus voor altijd geloofd dat hij niet had gehuild om zijn broer. Dan had hij een trauma gecreëerd vanwege een valse herinnering. Hoeveel impact zou dat trauma dan hebben gehad op de rest van zijn leven?
Ik keek de bewuste moeder aan en zei: “Verdomd je hebt gelijk”.
We kunnen bij lange na niet alles onthouden, wat er tijdens de periode rondom de uitvaart allemaal gebeurt. We proberen er wel een samenhangende herinnering van te maken, maar hoeveel daarvan is echt waar? En hoeveel verzint ons brein erbij om het maar een compleet verhaal te doen lijken?
Fotografie is gewoon onmisbaar tijdens een uitvaart.
Het vertelt niet alleen hoeveel liefde die dag aanwezig was. Het geeft je ook een realistisch beeld van hoe de dag eruit zag. Het zorgt ervoor dat je brein geen gaten met valse herinneringen hoeft te vullen.
Ik begreep zo goed dat deze moeder blij is met de foto’s die er toen gemaakt zijn.
Ze hebben een nog veel grotere toegevoegde waarde dan ik altijd al vertel.
Want het had inderdaad zomaar kunnen zijn dat door het gebrek aan foto’s haar zoontje een trauma zou ontwikkelen. Dat haar zoontje zou denken dat er iets mis met hem was, omdat hij om zoiets verdrietigs niet had kunnen huilen.
Het werk wat ik lever als herinnerings- en afscheidsfotograaf is zo belangrijk.
Zelfs ik onderschatte mijn werk. Daar stop ik vanaf vandaag mee.
Ik ga juist nog beter benadrukken waarom deze vorm van fotografie zo belangrijk is.
Misschien vinden mensen mij nu gaan overdrijven.
Misschien willen ze het liever niet erkennen of zo inzien.
Dat mag.
Iedereen heeft het recht op zijn eigen mening.
Daarom mag en ga ik nog meer benadrukken hoe belangrijk deze vorm van fotografie is.
Foto’s zijn een manier van communiceren.
Zo sterk dat het er zelfs voor kan zorgen dat je de waarheid kan zien, als je eigen geheugen je voor de gek houdt.
Wat ben ik dankbaar dat deze moeder zo open durfde te vertellen over haar ervaring.
Het was een inzicht die ik nodig had. Niet alleen zodat ik jou hierover kon vertellen, maar nog meer voor mijzelf.
Deze moeder liet mij nog meer beseffen, hoe zo'n waardevolle fotografie afscheidsfotografie is.
Reactie plaatsen
Reacties
Het is van onschatbare waarde dat er foto's zijn ik weet aan de hand van paps foto liggend in de kist dat hij een glimlach had. Nu weet ik dat hij er vree mee had en het goed is. 🍀🍀