Tot aan het eind bleef ze haar eigenwijze en sterke ik.
Door mijn werk leer ik bijzondere mensen kennen.
Mensen met wie ik een verbinding aan ga, Waaruit een kortstondige maar prachtige vriendschap ontstaat.
Ik ben blij dat ik deze mensen leer kennen.
Ook al weet ik dat ik in een korte tijd weer afscheid van ze moet nemen.
Het zijn vriendschappen met een speciaal randje.
Zo was het ook met Anouschka.
Een sterke vrouw en geweldige moeder.
Ze stond er samen met haar dochter alleen voor. Ook al sloopte de kanker haar van binnen, voor haar dochter bleef ze sterk.
Zodra haar dochter de kamer binnen stapte of haar belde deed ze een masker op.
Ze toverde een glimlach op haar gezicht en was kalm en opgewekt.
Hoe zwaar en moedeloos het er ook uitzag, voor haar dochter bleef ze stralen. Verstopte ze haar pijn en verdriet.
Ik ben vereerd dat ik haar proces heb mogen vastleggen.
Dat ik die liefde tussen haar en haar dochter heb mogen zien. De strijd die ze heeft geleverd was er eentje die ze durfde te delen met de buitenwereld. Wetende dat dit zoveel gezinnen overkomt, maar altijd achter de voordeur verstopt wordt.
Ondertussen is het al wat weken geleden dat haar dochter mij een berichtje stuurde.
“Heb je de post ontvangen? Mama is overleden”
Op 1 juli jongstleden is Anouschka gestorven.
Het lichaam was op. Het was goed zo.
Tot aan het eind bleef ze haar eigenwijze en sterke ik.
Ze wilde geen euthanasie, ze wilde geen morfine. Ze wilde tot het eind doorgaan. Doorgaan voor haar dochter…
Wat een geweldige vrouw, wat een prachtige moeder.
Ik heb zoveel respect voor haar.
Het is goed zo.
Ik wist dat haar einde zou komen. Ik had mijn afscheid van haar genomen toen ze nog leefde.
Haar en haar dochter de ruimte gegeven die ze zo graag wilde hebben.
Met haar dochter heb ik nog steeds contact.
We appen met elkaar, bellen met elkaar en een keer in de zoveel tijd ga ik bij haar op bezoek.
Slenteren we samen door het centrum, op zoek naar koopjes. Drinken we een babychino bij de Hema, of scoren we tortilla chips en een dip bij de Appie.
Zo af en toe hebben we het over haar moeder.
Ze vindt het lastig om er over te praten.
Het is nog te pijnlijk. Ik snap dat zo goed.
Haar ouders waren al jaren gescheiden.
Het contact met haar vader is minimaal. Haar moeder was de enige die ze had.
Ze is niet alleen haar moeder kwijtgeraakt. Ook haar veilige omgeving en alles wat daar mee verbonden was.
Nu zit dit pubermeisje op een woongroep.
Het gaat met ups en downs, wat ik niet meer dan logisch vind. Ze is net als haar moeder een meid met pit. Ze heeft een enorme kracht en probeert ondanks alles ook te genieten van het leven.
Treur niet om Anouschka’s dood, dat had ze niet gewild.
Bewonder haar kracht en de liefde die ze voor haar dochter had.
Heel bewust schrijf ik nu pas over Anouschka haar dood.
Ik wilde haar dochter eerst wat tijd geven, voordat ik haar zou vragen of ik hierover mocht schrijven.
Dit blog is dan ook geplaatst met toestemming van haar dochter.
Reactie plaatsen
Reacties
Het was een aangekondigde dood, het was onomkoombaar, maar er was tijd.....tijd om te regelen, tijd om nog herinneringen te maken, tijd om te zeggen wat er nog te zeggen was en om te vragen wat je nog wilde weten....tijd om...vul zelf maar in.
En dan stopt het..
Koester alles en vergeet niet, vergeten is verdwijnen in het niets.
Sterkte en bedankt voor het delen
😘
Onvermijdelijk en toch zo zwaar.
Ze hebben samen de tijd gehad elkaar te zeggen wat nog gezegd moest worden. Jij hebt hen die laatste momenten samen gegeven. Bovendien prachtige herinneringen door de vele foto's die je van haar en haar dochter maakte. Bedankt dat je ons er deelgenoot van maakte. Knuffel voor haar dochter.
Door d3 reportage die Anouscka en jij maakten,had ik de moed en lef om mezelf te gaan zien. Ik kende haar niet maar wat was/is ze een prachtmens. Als je d3 dochter ziet wens haar een prachtig leven en de tijd om te rouwen. 😘🌹😘
Dappere vrouw met een dappere dochter !!
Wat een zorg zal ze gehad hebben toen ze wist dat ze haar kind op jonge leeftijd moest achterlaten ...
Ik heb ze beide "leren" kennen via je Facebook en blog .
Verder ben ik gewoon even stil .....