Foto's die het verhaal van de liefde vertellen.

Hoewel je wist, dat je moeder ongeneeslijk ziek was, valt het overlijden van je moeder alsnog rauw op je dak.

Aan jou de taak om de uitvaart te regelen. De buitenwereld ziet een sterke dochter, die haar eigen kinderen naar school brengt, boodschappen doet en daarnaast voor haar vader zorgt.

Het verdriet is zo groot bij je vader, dat hij er lichamelijke klachten van ondervindt. Hierdoor kan hij niet voor zichzelf zorgen en lukt het hem ook niet mee te helpen de uitvaart te regelen. 

Wat je voelt, is met geen pen te beschrijven.

Je voelt je verdrietig en verdoofd, alsof je geen enkele emotie meer kan voelen behalve verdriet. Alles om je heen lijkt gewoon door te gaan, terwijl jij het liefst de wereld even op pauze zet, zodat je het verlies van je moeder kan verwerken. 

Je probeert de dagen zo goed mogelijk door te komen en jezelf  staande te houden in deze verdrietige periode.

Je hebt het gevoel dat als je niet sterk blijft en zo goed mogelijk alles probeert vol te houden, (huishouden, zorgen voor het gezin, uitvaart regelen) je in een depressie zal belanden.

Jouw partner probeert je te steunen waar hij kan, toch merk je dat de kinderen vooral bij jou troost zoeken en je daarom ook voor hen sterk moet blijven.

Grote kans dat dit herkenbaar voor je is.

• Het lijkt wel alsof je niet beseft dat je moeder is overleden. Je probeerde haar gisteren nog te bellen, om haar om advies te vragen.  Toen de telefoon over ging, besefte je pas dat ze nooit meer gaat opnemen.

• Op school kijken de meeste ouders je twijfelend aan. De een condoleert je, de ander loopt zwijgend langs je heen. Alsof ze zich geen houding weten te geven. Het verdriet wat je nu ervaart, heb je nog nooit eerder gevoeld. Daardoor weet je, jezelf ook geen houding te geven.

• Het liefst zou je nu jezelf volledig willen afsluiten van de buitenwereld. Even geen sociale verplichtingen meer, of swipen op Facebook. Je wilt in alle rust bezig zijn met de uitvaart en je verdriet een plekje proberen te geven. Het enige wat nu normaal voelt en houvast geeft, is zorgen voor je gezin en er te zijn voor je vader.

• Hoewel je moeder van tevoren met jullie de uitvaart besproken had, valt er nog zoveel te regelen. Vervoer, de rouwkaart, de kist, locatie, muziek, er lijkt geen einde aan te komen. Het voelt alsof je een heel foute bruiloft moet regelen in veel te weinig tijd. Je bent bang dat je wat vergeet, of toch kiest voor iets wat je moeder niet voor had gekozen. Je vraagt je soms af of je het allemaal wel zo doet zoals je moeder het gewild had.

Hoe cliché het ook klinkt, deze periode beleef je in een roes.

Het regelen van de uitvaart en de uitvaart zelf, zal je je niet gedetailleerd kunnen herinneren.

Uit eigen ervaring weet ik dat zowel de week van het afscheid als de uitvaart zo voorbij zijn. Alle drukte van het geregel valt weg en er komt meer tijd en ruimte voor je emoties. Dit maakt het niet makkelijker. De emoties die je voelt, zijn niet te vergelijken met een eerder verdriet. Het maakt je vermoeid, je voelt geen vreugde meer, iedere dag lijkt hetzelfde te zijn. Dag in dag uit voel je een leegte, een intens gemis.

Weet je de antwoorden?

Wat als je zoontje zich volgend jaar afvraagt of hij tijdens de uitvaart gehuild heeft. Of hij vraagt zich af of hij nog een tekening voor oma gemaakt heeft?

Kun je hem dan oprecht antwoord geven? Of moet je ter plekke wat verzinnen, omdat jij het ook niet meer weet?

De onzekerheid over wat je wel of niet gedaan hebt tijdens het afscheid, maakt het rouwen moeilijker. In plaats van antwoorden te hebben, heb je vooral veel vragen. Hierdoor blijf je maar malen en is het lastiger om het te verwerken en een plekje te geven. 

Foto’s geven jou en jouw kinderen een manier om terug te kijken op een dag die je nooit meer over kan doen. Samen naar de foto’s kijken maakt het praten over het overlijden en het afscheid makkelijker.

Praten over verdrietige situaties helpt om de situatie te verwerken en zorgt ervoor dat het zich niet ontwikkelt tot een trauma. Mocht je niet weten hoe je moet praten over de uitvaart, dan is zelfs kijken naar de foto’s al een manier om bezig te zijn met het rouwproces.

Waarom kies je voor mij?

• Ik kan goed met kinderen omgaan. Ik begrijp dat hun rouwproces anders verloopt en kan hier makkelijk op inspelen. Doordat ik zelf weduwe en moeder ben, heb ik ervaring met kinderen die rouw ervaren. Ik schakel makkelijk mee in hun speelsheid. Ook kan ik ze op een laagdrempelige manier betrekken bij mijn fotografie. Waardoor er snel een vertrouwensband ontstaat en ik ook voor hen niet meer als vreemde aanvoel.

• Ik weet uit eigen ervaring hoe fijn het is om foto’s te hebben van de uitvaart. Toen mijn man Elroy overleed heb ik foto’s laten maken.

• Ik weet uit eigen ervaring hoe troostend het is om terug te kunnen kijken op de uitvaart. De foto’s die ik heb, hebben mij geholpen in mijn verdriet. Het terugkijken was niet confronterend, maar juist fijn en mooi. Waardoor het me troost gaf.

•  Ik ben eerlijk en transparant. Ik vertel je als iets beter niet of juist wel op foto gezet kan worden. Ook weet je van tevoren wat de kosten zijn, zodat je achteraf niet voor verrassingen komt te staan.

• Ik ben discreet en kom mijn afspraken na. Ik begrijp dat je op dit moment zeer kwetsbaar bent. Ik houd daar rekening mee. In zowel het contact dat we samen hebben, als in de afspraken die ik met je maak.

Wil jij dat er foto's gemaakt worden tijdens de uitvaart, heb je nog vragen?

Klik op de onderstaande knop.

Wil je eerst weten wat anderen zeggen over samenwerken met mij, lees dan onderstaande reviews.

Wil jij weten wat voor soort foto's je kan verwachten van een afscheidsreportage?

Bekijk dan de diashow van de uitvaart in scene

Foto's van families gebruik ik enkel met toestemming. Om toch een volledig beeld te kunnen geven heb ik een uitvaart in scene laten zetten.

Ik kan jou helpen. Klik op de onderstaande knop om contact op te nemen

Samenwerkingen